Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια το πρωί της Κυριακής 23 Οκτωβρίου και, αφού παραλάβαμε αρκετούς φίλους και από τον σταθμό του μετρό στο Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς τη Χαλκίδα. Στη Ν. Αρτάκη κάναμε την πρώτη στάση μας  για καφέ και ξεκούραση.

Φύγαμε έπειτα για το χωριό  Άγιος Αθανάσιος και συνεχίσαμε για Γλυφάδα που βρίσκεται βορειότερα από την παραλία της Χιλιαδούς. Φτάνοντας στο διάσελο της Γλυφάδας κοντά στο καταφύγιο της Αγάλης ξεκίνησαν οι δυο διαδρομές μας.

Η πρώτη με τους ορειβάτες ανέβηκε στην κορυφή της Δίρφης,  ενώ η δεύτερη με τους πεζοπόρους κατευθύνθηκε προς το φαράγγι της Αγάλης.

Ξεκίνησαν πρώτοι όσοι θα ακολουθούσαν τη μεγάλη διαδρομή ως την κορυφή της Δίρφης Δέλφι στα 1743μ.. Θεωρείται  ένα από τα ωραιότερα και άγρια βουνά της Ελλάδας, με εντυπωσιακό ανάγλυφο γεμάτο πέτρες και σάρες. Όταν  βλέπεις  από μακριά το κωνικό της σχήμα, νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με  έναν μεγάλο κρατήρα ηφαιστείου. Στη Δίρφη έχουμε μεγάλη βιοποικιλότητα με πλούσια βλάστηση στα χαμηλά αλλά και απότομες αλπικές βραχώδεις πλαγιές ψηλότερα. Τα πολλά χιόνια που πέφτουν στη Δίρφη τροφοδοτούν τις πηγές,  αλλά και, όταν λιώνουν τα νερά της, διαρρέουν τα υπέροχα φαράγγια της.

Ένα βουνό που χρειάζεται σεβασμό, γιατί από τη μια στιγμή στην άλλη οι καιρικές συνθήκες μπορεί να αλλάξουν απότομα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρώτα χιόνια πέφτουν πρώτα στη Δίρφη, αλλά και τις περισσότερες φορές οι δυνατοί άνεμοι που φυσάνε αναγκάζουν τους ορειβάτες να μη φτάσουν στην κορυφή της.

Οι ορειβάτες ξεκίνησαν τη διαδρομή τους από υψόμετρο 950μ. προς τις Πορτίτσες, Ανεβαίνοντας μια απότομη αραιοδασωμένη και πετρώδη πλαγιά κατευθυνθήκαμε προς την κορυφογραμμή του Ίταμου. Η θέα προς τα δυτικά και βόρεια της Εύβοιας καταπληκτική, αλλά και νότια διακρίνεται το φαράγγι της Αγάλης όπου θα περπατήσει η δεύτερη ομάδα.

Περπατάμε λοιπόν στην κορυφογραμμή του Ίταμου σε βραχώδες ανηφορικό μονοπάτι  και ύστερα από αρκετή ώρα φτάνουμε στο Αλπικό πεδίο της Δίρφης. Ευτυχώς για εμάς σήμερα  οι συνθήκες ήταν ιδανικές με λιακάδα  και χωρίς καθόλου άνεμο και  τοπική ομίχλη γι’ αυτό είχαμε και υπέροχη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Νότια διακρίναμε το Βόρειο Ευβοϊκό και πιο μακριά  τον Ελικώνα, ενώ δυτικά φαινόταν η κορυφογραμμή του όρους Καντήλι.

Ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια  φτάσαμε κάποια στιγμή στο πλάτωμα  και από εκεί ανεβήκαμε στο ψηλότερο σημείο της Δίρφης ,  τη μυθική κορυφή, όπου  κατά τη μυθολογία, τελέστηκαν οι γάμοι  του Δία και της Ήρας. Εδώ στην κορυφή ξεκουραστήκαμε, βγάλαμε φωτογραφίες και θαυμάσαμε τη θέα βλέποντας προς όλες τις κατευθύνσεις αλλά και το χαρακτηριστικό ξύλινο φυλάκιο στο διάσελο της Γλυφάδας, από όπου ξεκινήσαμε. Βορειότερα φαίνεται ο οικισμός της Γλυφάδας και ανατολικά η παραλία της Χιλιαδούς και πιο πίσω το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου πελάγους.

 

Αφού λοιπόν απολαύσουμε την υπέροχη θέα, αρχίσαμε την κατάβαση της Δίρφης από την άλλη μεριά προς το  καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδας. Απέναντί μας το Ξεροβούνι με την  ψηλότερη κορυφή του, τον  Πορτάρη (1.453 μ.)  και από πίσω η Σκοτεινή (1.362 μ.). Παίρνοντας τα κόκκινα σημάδια με μεγάλη προσοχή, γιατί έχει μικρές πέτρες που γλιστράνε, κατεβήκαμε στο διάσελο Λειρή. Μπροστά μας  φαινόταν ο χωματόδρομος που καταλήγει  στο καταφύγιο (1.100 μ.) «Μιχάλης Νικολάου» του ΕΟΣ Χαλκίδας. Φτάνοντας στη Ράχη Συκά  μας περίμενε  το πούλμαν και μας μετέφερε μέχρι  τη Στενή.

 

Οι  πεζοπόροι ξεκίνησαν από το φυλάκιο της Αγάλης του ΕΟΣ  Χαλκίδας και

συνέχισαν προς την πηγή Κράτεια, σε μια όμορφη διαδρομή μέσα στα έλατα. Τα πρώτα μέτρα κοντά στο φυλάκιο  ήταν στρωμένα με πλακόστρωτο, αλλά οι βροχές και τα χιόνια σε πολλά σημεία είχαν καταστρέψει το μονοπάτι. Η θέα από εκεί πάνω ήταν φανταστική. Φαινόταν όλος ο Ευβοϊκός μέχρι τη Χαλκίδα και στο βάθος η Στερεά Ελλάδα μέχρι την Πάρνηθα και τον Ελικώνα.  Ο δρόμος κατηφορικός μεν, αλλά ήθελε λίγη προσοχή, για να μη γλιστρήσουμε  και σε 2 ώρες περίπου ήμασταν στην πηγή Κράτεια.

Λίγα ξύλινα γεφυράκια, ομόρφαιναν τη διαδρομή και πρόσφεραν το στοιχείο της περιπέτειας στους πεζοπόρους που την επιζητούσαν. Το νερό του ποταμού Μεσσάπιου μας συντρόφευε λίγο ψηλότερα για αρκετό διάστημα και τα φθινοπωρινά χρώματα των πλατανιών με τα χρυσοκίτρινα φύλλα  μας πρόσφεραν φανταστικές εικόνες για φωτογράφιση.

Όμορφη μέρα, εξαιρετικό και το φαράγγι, καταπράσινες οι πλαγιές του και μόνο οι « σάρες » του έδιναν έναν γκρίζο τόνο στην ατμόσφαιρα, που κάποιες στιγμές ταίριαζε και με το συννεφιασμένο πού και πού  ουρανό. Φτάσαμε στην Αρκουδόβρυση, δροσιστήκαμε, ξεκουραστήκαμε λίγο και συνεχίσαμε ως την Κρυόβρυση, όπου κάναμε πάλι μια μικρή στάση.

Επιστρέψαμε στο γήπεδο του χωριού, στον Άγιο Αθανάσιο, όπου μας περίμενε το πούλμαν και φύγαμε για τη Στενή. Στις ταβέρνες της Στενής καθίσαμε όλοι για να απολαύσουμε τα νόστιμα ψητά τους  και όταν επέστρεψαν και οι υπόλοιποι ορειβάτες που είχαν ανέβει στην κορυφή της Δίρφυς ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στη Νίκαια.

Ήταν μια όμορφη εξόρμηση στην κοντινή μας Εύβοια που και αυτή δοκιμάστηκε από τις φωτιές του Καλοκαιριού που μας πέρασε.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•