Με 2 πούλμαν φύγαμε νωρίς το πρωί του Σαββάτου 16 Οκτωβρίου στις 7:00 περίπου από Νίκαια και Αιγάλεω και σταματήσαμε στο Αρτεμίσιο για μισή ώρα. Συνεχίσαμε νότια στον καινούργιο δρόμο και λίγο πριν τη Σπάρτη στρίψαμε δεξιά προς το Καστόρειο Λακωνίας.

Μπαίνοντας στο χωριό μας υποδέχτηκαν αιωνόβια πλατάνια στις πηγές του Άη Μάμα, δίπλα στο μικρό και χαριτωμένο εκκλησάκι.

Οι πεζοπόροι, γύρω στους 60, ετοιμάστηκαν και ξεκίνησαν λίγο έξω από το χωριό, από το Μαρμαρογέφυρο, έχοντας ήδη μαζί τους ως οδηγό στο μονοπάτι τον Κώστα Λαγανά, πρόεδρο του ΕΟΣ Σπάρτης.

Η μικρή διαδρομή διήρκεσε 4 ώρες περίπου, σε ένα πολύ καλά σηματοδοτημένο, με μωβ χρώμα στις πινακιδούλες, μονοπάτι, μέσα στις δροσιές που πρόσφεραν άπλετα πανύψηλα πλατάνια σφιχταγκαλιασμένα με « φιλόδοξους » κισσούς, σκίνους, πουρνάρια, χαμολούλουδα, βότανα αλλά και ανθισμένα παντού κυκλάμινα.

Τα νερά του ποταμού Κάστορα, παραπόταμου του Ευρώτα, ήταν αρκετά και σε πολλά  της διαδρομής ψάχναμε εύκολα σημεία για να τα προσπελάσουμε.

Οι βροχές των προηγούμενων ημερών και το πολύ νερό μέσα στο φαράγγι μας ανάγκασε να περπατήσουμε μέχρι την είσοδο του φαραγγιού  και να κάνουμε αναγκαστικά μια παραπλήσια διαδρομή στο Βρυσιώτικο φαράγγι. Τα φαράγγια γίνονται επικίνδυνα ύστερα από πολλές βροχές γιατί τα εδάφη μαλακώνουν και πέφτουν από ψηλά πέτρες και βράχια γι’ αυτό και αποκλείσαμε την είσοδό μας σε αυτό.

Πήραμε λοιπόν το μονοπάτι προς το Βρυσιώτικο φαράγγι, που ανεβαίνει προς τη δεξαμενή και το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Πανέμορφο μονοπάτι κάτω από τα πλατάνια με τα νερά να βρίσκονται παντού γύρω μας.

Επιστρέφοντας στη δεξαμενή πήραμε το μονοπάτι δίπλα από το τσιμεντένιο αυλάκι περάσαμε από την Παναγιά τη Μεσοσπορίτισσα  και η μικρή διαδρομή κατέληξε στις πηγές του Αγίου Μάμα. Εκεί βρίσκεται και η πηγή της Βάγιας με το εξαιρετικής ποιότητας χωνευτικό νερό. Κοντά και ένας παλιός νερόμυλος και μια νεροτριβή.

 

Οι « μεγάλοι » πεζοπόροι λίγο πριν τη Παναγιά τη Μεσοσπορίτισσα συνέχισαν στο μονοπάτι που ανεβαίνει προς τη ράχη Σουλιμάνη  και ανεβαίνοντας το βουνό φτάνει στην πανέμορφη περιοχή Λουσίνα.

 Έτσι  κάνοντας λίγο περισσότερη διαδρομή και αυτοί μετά από 1-2 ώρες  επέστρεψαν στην πλατεία του χωριού, όπου ήταν και οι υπόλοιποι μαζί με τους τουρίστες μας, σκορπισμένοι στα λιγοστά ταβερνάκια για το μεσημεριανό γεύμα μας.

 

 

Υπήρχε και κάποιο διάστημα για σύντομη περιπλάνηση στο μικρό και χαριτωμένο χωριό, που πήρε το όνομά του από τον μυθικό ήρωα Κάστορα, αδερφό του Πολυδεύκη και της ωραίας Ελένης, φυσικά.  

 

 

Ένας μεγάλος και φαρδύς δρόμος διασχίζει το κέντρο του χωριού με μεγάλη φυτεμένη με λουλούδια νησίδα και κρουνούς, απ΄όπου τρέχει δροσερό νερό του Ταϋγέτου. Τα σπιτάκια του μικρά, ως επί το πλείστον, δίπατα, με μπαλκόνια χτιστά και με όμορφα καγκελάκια, κάποια από αυτά στο νεοκλασικό ύφος. Επικρατούσε ησυχία στο καταπράσινο χωριό εκείνη την ώρα και οι κάτοικοι που κυκλοφορούσαν ήταν λιγοστοί.

Το απόγευμα αφήσαμε το Καστόρειο, περάσαμε το μοναστήρι της Παναγιάς της Μισοσπορίτισσας, χτισμένο στους απότομους βράχους πάνω από το Καστρί, και συνεχίσαμε  ως το Γεωργίτσι, ένα άλλο χωριό του βορειαοανατολικού Ταϋγέτου, όπου αποβιβαστήκαμε. Λέγεται πως ονομάστηκε έτσι από τον Βυζαντινό ιστορικό και λόγιο Γεώργιο Γεμιστό ή Πλήθωνα.  Φημίζεται για τη Γιορτή του τσίπουρου, που γίνεται εδώ κάθε χρόνο στην τοποθεσία Καρβουνόρεμα. Από το Γεωργίτσι μπορεί κανείς να έχει θέα προς ένα μεγάλο μέρος της πεδιάδας της Σπάρτης. Αφού περπατήσαμε μέχρι το παλιό πετρόκτιστο σχολείο και θυμηθήκαμε τον μεγάλο πλάτανο της πλατείας σε προηγούμενη εξόρμησή μας, πήραμε τον κατήφορο  για την επιστροφή μας.

 

Κάναμε μια στάση στο Σπαθοβούνι και συνεχίσαμε την επιστροφή μας στη Νίκαια ευχαριστημένοι, που περάσαμε μια ακόμα γεμάτη μέρα κοντά στη φύση.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•