Καστόρειο, Μυστράς, Σπάρτη

Την Κυριακή 12 Ιουνίου, με δύο πούλμαν, φύγαμε νωρίς το πρωί από Νίκαια και Αιγάλεω και στις 8:30 περίπου σταματήσαμε στο Αρτεμίσιο για μισή ώρα. Συνεχίσαμε νότια έπειτα και λίγο πριν τη Σπάρτη πήραμε τον δρόμο προς το Καστόρειο Λακωνίας.

Μπαίνοντας στο χωριό μας υποδέχτηκαν αιωνόβια πλατάνια στις πηγές του Άη Μάμα, δίπλα στο μικρό και χαριτωμένο εκκλησάκι. Εκεί βρίσκεται και η πηγή της Βάγιας με το εξαιρετικής ποιότητας χωνευτικό νερό. Κοντά και ένας παλιός νερόμυλος και μια νεροτριβή.

Περάσαμε μέσα από το χωριό, συναντήσαμε το μοναστήρι της Παναγιάς της Μισοσπορίτισσας, χτισμένο στους απότομους βράχους πάνω από το Καστρί, και συνεχίσαμε,  ανάμεσα από έλατα, καστανιές και  πλατάνια, ως το Γεωργίτσι, ένα άλλο χωριό του βορειαοανατολικού Ταϋγέτου, όπου αποβιβαστήκαμε. Λέγεται πως ονομάστηκε έτσι από τον Βυζαντινό ιστορικό και λόγιο Γεώργιο Γεμιστό ή Πλήθωνα.  Φημίζεται για τη Γιορτή του τσίπουρου, που γίνεται εδώ κάθε χρόνο στην τοποθεσία Καρβουνόρεμα. Από το Γεωργίτσι μπορεί κανείς να έχει θέα προς ένα μεγάλο μέρος της πεδιάδας της Σπάρτης.

Εδώ οι «τουρίστες», 15 περίπου άτομα, μπήκαν στο ένα πούλμαν, το οποίο έφυγε για Μυστρά, Σπάρτη.Οι πεζοπόροι, γύρω στους 65, ετοιμάστηκαν και ξεκίνησαν, έχοντας ήδη μαζί τους ως οδηγό στο μονοπάτι τον Μανώλη, γραμματέα του Πολιτιστικού Συλλόγου Καστορείου. Αφού βγάλαμε μια αναμνηστική φωτογραφία στον μεγάλο πλάτανο της πλατείας, πήραμε τον ανήφορο που οδηγεί έξω από το χωριό και σε λίγη ώρα μπαίναμε στο « Φαράγγι των Μύλων » ή « Φαράγγι του Κάστορα ». Μέχρι το σημείο, όπου συναντήσαμε τα πέτρινα καθιστικά με τις βρυσούλες, η διαδρομή και των δύο ομάδων ήταν κοινή.

Περισσότερα: Καστόρειο, Μυστράς, Σπάρτη

Μετόχι Εύβοιας

Ξεκινήσαμε στις 7 το πρωί του Σαββάτου 4 Ιουνίου από τη Νίκαια με 2 πούλμαν για τη « Γιορτή του κερασιού» στο χωριό Μετόχι. Αφού παραλάβαμε πολλούς φίλους από το Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς Βαθύ, Χαλκίδα, Ν. Αρτάκη, όπου και σταματήσαμε για ένα ημίωρο περίπου. Περάσαμε από την κρεμαστή γέφυρα κι έτσι δεν είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε τη μέρα αυτή το φαινόμενο της παλίρροιας του Ευρίπου, κάτι που άλλες φορές το έχουμε κάνει.

Πήραμε τον δρόμο για Στενή, από τα γραφικότερα χωριά της Εύβοιας, αφήσαμε πίσω μας «του Γιατρού τη βρύση» και την πλατανοσκέπαστη ρεματιά, στην έξοδο του χωριού, και συνεχίσαμε προς το Μετόχι. Μπροστά μας μεγαλόπρεπη η Δίρφη, με την ψηλότερη κορφή της, το Δέλφι, σχεδόν γυμνή, και λίγο δεξιά οι όγκοι της Σκοτεινής και του Ξηροβουνίου. Η διαδρομή μας εντυπωσιακή και μες στο πράσινο, με πολλές ανθισμένες καστανιές και πανύψηλα πλατάνια, πεύκα και άλλα δέντρα. Οι κερασιές αρκετές αλλά όχι και τόσο υγιείς.

Φτάσαμε στο σημείο απ΄όπου θα ξεκινούσαν οι δύο διαδρομές. Η μεγαλύτερη θα κατέληγε στο χωριό Μετόχι, ενώ η μικρότερη θα σταματούσε κάπου πιο πάνω από το χωριό και εκεί θα ερχόταν το πούλμαν για παραλαβή. Οι πεζοπόροι της μεγάλης διαδρομής ξεκίνησαν πρώτοι  από τη ράχη Συκά και ακολούθησαν αυτοί της δεύτερης διαδρομής. Όλοι μαζί  πήραμε δεξιά τον χωματόδρομο και ύστερα  από λίγη ώρα περπάτημα μπήκαμε αριστερά στο κατηφορικό μονοπάτι. Η διαδρομή είναι αρκετά  εύκολη χωρίς πολλές υψομετρικές διαφορές. Στην αρχή κινηθήκαμε μέσα σε ελατόδασος σε πολύ όμορφο και βατό μονοπάτι και φτάνοντας σε μια διασταύρωση πήραμε την αριστερή πορεία προς το Κόνισμα. Το μονοπάτι πολύ καλά σηματοδοτημένο  αλλά σε  ορισμένα σημεία  η βλάστηση, κυρίως φτέρες, το είχαν κλείσει τελείως και δυσκόλευαν τη διαδρομή. Ύστερα συνεχίσαμε σε εγκαταλελειμμένα χωράφια  με παλιές πεζούλες, που μαρτυρούν ότι εδώ παλιά οι άνθρωποι καλλιεργούσαν την γη.

Περισσότερα: Μετόχι Εύβοιας

Αρχ. Ολυμπία, Φαράγγι Νεμούτας, νήσος Πρώτη

Ξεκινήσαμε το Σάββατο, 28/5, με ένα 62άρι πούλμαν από τη Νίκαια, παραλάβαμε αρκετούς και από το Αιγάλεω και, αφού κάναμε στάση για τα απαραίτητα στην «Αλέα», συνεχίσαμε για Βλαχέρνα, Λάδωνα και Ερύμανθο ποταμό, δρυοδάσος Φολόης. Στις ανατολικές υπώρειες του όρους της Φολόης, του βουνού των Κενταύρων, σύμφωνα με τη μυθολογία, βρίσκεται η Νεμούτα, ένα χωριό του νομού Ηλείας, από το οποίο ξεκινήσαμε τη διάσχιση του φαραγγιού του Χαρατσαρίου με τους καταρράκτες. Το ονόμασαν έτσι, γιατί ήταν βασικό μονοπάτι - πέρασμα για την είσπραξη του χαρατσίου, όπου ο Δρίβας, πρωτοπαλίκαρο επί τουρκοκρατίας, σκότωσε τον φοροεισπράκτορα. Να πώς περιγράφει ο αρχηγός μας το πέρασμα από τους τρεις μεγαλύτερους καταρράκτες του που είναι και οι πιο εντυπωσιακοί.

«Φτάνοντας στην πλατεία του χωριού μας καλωσόρισαν οι φίλοι μας, ο Νίκος, ο Νότης και ο Παναγιώτης και, αφού ετοιμαστήκαμε και χωριστήκαμε σε δυο ομάδες,  ξεκινήσαμε για την εξερεύνηση του φαραγγιού. Επειδή δεν είχαμε αρκετό χρόνο, η πρώτη ομάδα ακολούθησε τη σύντομη διαδρομή για την προσέγγιση του φαραγγιού, ενώ η δεύτερη θα ακολουθούσε το χωματόδρομο κάνοντας ένα μικρό κύκλο.Ξεκινήσαμε από την πλατεία, πήραμε δεξιά ένα κατηφορικό χωματόδρομο και στη συνέχεια ένα μονοπάτι που οδηγούσε στο φαράγγι. Όσο κατηφορίζουμε προς τα έγκατα του φαραγγιού η βλάστηση αρχίζει να οργιάζει. Βρίσκουμε τα πρώτα τρεχούμενα νερά και κατεβαίνοντας μια  απότομη κατηφόρα βρισκόμαστε μπροστά στον πρώτο καταρράκτη, της ΜΠΑΡΟΥΤΟΣΠΗΛΙΑΣ. Είναι  χωμένος στη σχισμάδα ενός βράχου, κρυμμένος από τα ανθρώπινα βλέμματα, καταφύγιο των κλεφτών και των αρματολών της περιοχής, οι οποίοι σ’ εκείνο το σημείο έκρυβαν τα πυρομαχικά τους στον μεγάλο αγώνα του 1821. Αφού απολαύσαμε τη θέα και φωτογραφηθήκαμε, επιστρέψαμε στο βασικό μονοπάτι.

Περισσότερα: Αρχ. Ολυμπία, Φαράγγι Νεμούτας, νήσος Πρώτη

Λούσιος, Στεμνίτσα, Δημητσάνα, Καρύταινα

Πολλούς μάγεψε η ποικιλία του προγράμματος της εκδρομής μας στο αγαπημένο βουνό του Φυσιολάτρη Μαίναλο και γι΄ αυτό το λόγο ξεκινήσαμε με 2 πούλμαν, σχεδόν πλήρη,  από Νίκαια και Αιγάλεω, το πρωί της Κυριακής, 22 Μαΐου. Η μέρα ήταν συννεφιασμένη και αναμενόταν βροχή, αλλά δεν πτοηθήκαμε. Όλα πήγαν καλά τελικά.

Κάναμε την καθιερωμένη μας στάση στο Αρτεμίσιο για καφεδάκι, τουαλέτα, ανεφοδιασμό και κατευθυνθήκαμε στη Στεμνίτσα. Από εκεί ξεκίνησαν πρώτα οι πεζοπόροι της μεγάλης διαδρομής, οι οποίοι θα κατέληγαν στη γέφυρα του Ατσίχολου. Έπειτα από λίγο ακολούθησαν το ίδιο μονοπάτι και οι της μικρής διαδρομής ( 30 περίπου άτομα ). Τα πούλμαν συνέχισαν το ένα με τους τουρίστες για Δημητσάνα και το άλλο με την ομάδα που θα έκανε ράφτινγκ. Μέχρι τη γέφυρα του Πολυγένη, τον Άγ. Ανδρέα και τον αρχαιολογικό χώρο της Γόρτυνας η διαδρομή και για τις 2 ομάδες των πεζοπόρων ήταν ίδια. Περάσαμε όλοι μέσα από το όμορφο και παραδοσιακό χωριό της Στεμνίτσας, αφήνοντας πίσω μας την κεντρική πλατεία με τον ναό του Αγ. Γεωργίου και το καμπαναριό - ωρολογοστάσιο του 1877, χτισμένο από Τηνιακό μαρμαρά. Συναντήσαμε, σε ερειπιώδη, βέβαια, κατάσταση, αρχοντικά, όπως αυτό του Ροϊλού με τα πεσμένα μαρμάρινα «φουρούσια», βγήκαμε έξω από το χωριό και ακολουθήσαμε το «κόκκινο», πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι. Κατηφορίσαμε το γεμάτο σπάρτα (κατακίτρινο!) μονοπάτι ως τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος με τις 2 κρήνες στην πλευρά του Βήματος του ναού, που μας δρόσισαν αρκετά, ώστε να αντέξουμε και την υπόλοιπη διαδρομή, απολαύσαμε τη θέα προς το φαράγγι του Λούσιου από το μπαλκόνι-belvedere σε ένα λίγο κατώτερο επίπεδο και τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο καθισμένοι στα παγκάκια που υπήρχαν εκεί γύρω.

Περισσότερα: Λούσιος, Στεμνίτσα, Δημητσάνα, Καρύταινα

Παιδική εκδρομή στο Προκόπι Εύβοιας

Το Σάββατο 14 Μαΐου, ξεκινήσαμε από Νίκαια και Αιγάλεω με ένα πούλμαν και φτάσαμε στη Χαλκίδα, κατά τις 9 παρά, και εκεί κάναμε τη στάση μας. Περνώντας από την παραλιακή Αρτάκη και τον Νέο Παγώντα  συνεχίσαμε προς το Προκόπι, έχοντας στο αριστερό μας χέρι το όρος Κανδήλι, μοναδικό από την άποψη ότι διαθέτει ελατόδασος σε χαμηλό ύψος, γύρω στα 500 μ., κάτι που δεν συνηθίζεται στην Ελλάδα.  Καθ΄οδόν παρουσιάστηκε αναλυτικά και εξηγήθηκε πλήρως και κατανοητά το φαινόμενο της παλίρροιας του Ευρίπου από το μικρόφωνο  και μοιράστηκε σχετικό κατατοπιστικό φυλλάδιο σε όσους ενδιαφέρονταν. Στο δρόμο τα παιδιά πήραν επίσης μέρος σε κουίζ γνώσεων και η νικήτρια κέρδισε την επόμενη παιδική εκδρομή.

Περισσότερα: Παιδική εκδρομή στο Προκόπι Εύβοιας