Το Σάββατο 7 Μαρτίου ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 7.15  και μετά από την παραλαβή αρκετών φίλων μας από το μετρό Αιγάλεω πήραμε την Εθνική οδό και στρίψαμε  για Χαλκίδα. Περάσαμε την καλωδιακή γέφυρα της Χαλκίδας και φτάσαμε στην  Ν. Αρτάκη, όπου   κάναμε μια σύντομη στάση, για καφέ ή κάποια τυρόπιτα. Ύστερα συνεχίσαμε το δρόμο  για τη Βόρεια Εύβοια.

Στη διαδρομή  μας για  το Προκόπι μας συντροφεύει κυλώντας ήρεμα δίπλα στον κεντρικό δρόμο ο ποταμός Κηρέας με το γνωστό πλατανόδασος ιδανικό για κατασκήνωση και περπάτημα. Το ποτάμι αυτό τον καιρό λόγω των πολλών βροχοπτώσεων κουβαλάει μέσα στα θολά νερά του λάσπη και ξύλα από τους πρόποδες του όρους Καντήλι.

Μετά το  Προκόπι, στα700μ., συναντάμε αριστερά μια  διασταύρωση που οδηγεί στα χωριά Δαφνούσα και Τρούπι στους πρόποδες του όρους Καντήλι. Μετά από 8 χλμ. περίπου  σε στενό ασφαλτοστρωμένο δρόμο φτάνουμε στο Τρούπι. Από εδώ ξεκίνησαν δυο διαδρομές στο όρος  Καντήλι, που βρίσκεται  στη βορειοδυτική Εύβοια και  φημίζεται για τη μοναδική θέα που έχει στον Ευβοϊκό κόλπο. Γκρεμοί που φτάνουν ως τη θάλασσα και δέντρα κατεστραμμένα από κεραυνούς και τους δυνατούς ανέμους συνθέτουν το εντυπωσιακό σκηνικό λίγο πριν την κορυφή. Το όρος ονομαζόταν και Μάκιστος, από τον Μάκιστο, γιο του Αθάμαντα και αδελφό του Φρίξου.    Κατά άλλη εκδοχή, οι άποικοι του αρχαίου Μακίστου της Ηλείας έδωσαν στο βουνό αυτό το όνομα, για να θυμούνται την πατρίδα τους. Κατά την αρχαιότητα υπήρχαν εδώ φρυκτωρίες, ένα είδος οπτικού τηλέγραφου με φωτιές το βράδυ. Σύμφωνα με τη μυθολογία μας, διαμέσου αυτών μεταδόθηκε στις Μυκήνες,  η άλωση της Τροίας. Η πρώτη ομάδα  των ορειβατών προσέγγισε την κορυφή Στρουγκίτσα(1245μ) και η δεύτερη ανέβηκε μέχρι την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής(780μ). Αφού ετοιμαστήκαμε, πήραμε το μονοπάτι για την κορυφή που ξεκινά με καλή σήμανση, από την εκκλησία του χωριού Αγία Τριάδα. Το μονοπάτι ανηφορίζει ΝΔ μέσα σε ένα όμορφο δάσος από πεύκα και πλατάνια, που κατά διαστήματα διασταυρώνεται με το χωματόδρομο. Σε λιγότερο από μια ώρα  συναντήσαμε την πηγή με το υδραγωγείο (υψ. 500μ) και συνεχίζοντας ανηφορικά άλλοτε σε μονοπάτι και άλλοτε σε χωματόδρομο φτάνουμε στο διάσελο με όμορφη θέα και προς το Αιγαίο και προς τον  Ευβοϊκό κόλπο. Την όμορφη εικόνα χαλάνε τα εγκαταλειμμένα λατομεία λευκολίθου, που έχουν πληγώσει το βουνό και τα απομεινάρια τους έχουν μετατραπεί σε μπάζα και λίμνες. Η εκμετάλλευση των παλιών ορυχείων  στην  περιοχή ευτυχώς σταμάτησε, όταν εμφανίστηκαν υπόγεια νερά στους κρατήρες που δημιουργήθηκαν κατά την εξόρυξη λευκόλιθου. Τα δέντρα έχουν αρχίσει σταδιακά να ξαναφυτρώνουν πάνω στους σωρούς από χώματα επουλώνοντας  τις πληγές του Μάκιστου. Συνεχίζοντας λίγο ακόμα στο χωματόδρομο βρίσκουμε δεξιά μας το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής (υψ. 780μ) και την Καλή Πηγή στη βάση ενός αιωνόβιου πλατάνου. Εδώ αργότερα φτάνει και η δεύτερη ομάδα και όλοι μαζί  παίρνουμε μια ανάσα, πίνοντας λίγο τσιπουράκι, για να ζεσταθούμε, με τη συνοδεία ξηρών καρπών.Στη συνέχεια η πρώτη ομάδα συνεχίζει  τη διαδρομή αριστερά στον ανηφορικό δρόμο για την κορυφή, ενώ οι πεζοπόροι θα επιστρέψουν στο Τρούπι . Περπατώντας ακόμη 500μ. στο χωματόδρομο συναντούμε δεξιά μας  το σηματοδοτημένο μονοπάτι που μέσα από τα έλατα πάει για την κορυφή. Όλο το βουνό είναι σκεπασμένο με πεύκα και έλατα, τα οποία ξεκινούν από τα 500μ,  ίσως το μοναδικό ελατόδασος σε τόσο χαμηλό υψόμετρο. Εδώ η βροχή,  που από το εκκλησάκι έπεφτε σιγά σιγά, άρχισε να δυναμώνει και να φυσάει δυνατός αέρας. Ανεβήκαμε 45' ακόμα μέχρι το Αγνάντι (υψ.1.000μ) με την πανοραμική θέα στο Αιγαίο , στον Ευβοϊκό, στις υπόλοιπες κορυφές του Κανδηλίου (Δρακότουρλα, Κούβερλος, Ρουπάκια, Πυργάκι), και στα κοντινά βουνά της Εύβοιας (Δίρφυ,   Ξηρόν Όρος, Τελέθριο).  Μισή ώρα ακόμα θέλαμε για το Πέρασμα του Χρυσαετού και την κορυφή Στρουγκίτσα (υψ. 1.245μ), αλλά αποφασίσαμε λόγω του καιρού να το αναβάλουμε για μια άλλη φορά. Ο κλειστός καιρός μας στέρησε  την καταπληκτική θέα που θα είχαμε από την κορυφή προς τα γύρω μέρη. Πήραμε λοιπόν και εμείς το δρόμο της  επιστροφής  από την ίδια διαδρομή κάτω από ψιλόβροχο,  που σταμάτησε μόνο όταν πλησιάζαμε στο χωριό Τρούπι.  Εδώ μας περίμενε το πούλμαν με τους λιγοστούς τουρίστες, που μόλις είχαν επιστρέψει από τη Λίμνη,  πρωτεύουσα του Δήμου Ελυμνίων. Μια όμορφη, γραφική παραθαλάσσια πόλη χτισμένη σε λόφο με πανοραμική θέα, που συνδυάζει το απόλυτο γαλάζιο του Ευβοϊκού κόλπου με το μοναδικό πράσινο του τοπίου τριγύρω, με την πλούσια βλάστηση, δίνοντας την εντύπωση κυκλαδίτικου νησιού. Οι τουρίστες έκαναν βόλτες στα πλακόστρωτα δρομάκια της και θαύμασαν τα νεοκλασσικά της κτίρια και  τα αρχοντικά των παλιών καραβοκύρηδων με τις υπέροχες αυλές διώροφων σπιτιών που σφύζουν από πανέμορφα άνθη και λεμονιές.  Ένα παραδοσιακό ουζάκι  στα γραφικά μαγαζάκια της παραλίας της Λίμνης, επίσκεψη στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της και επιστροφή για παραλαβή των πεζοπόρων. Στη συνέχεια όλοι μαζί στο Προκόπι για επίσκεψη στον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο και εν συνεχεία γεύμα στα κοντινά ταβερνάκια . Κατά τις έξι πήραμε το δρόμο της επιστροφής και να ΄μαστε σε δυόμιση ώρες περίπου  στη βάση μας.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•